ANKARA STUD

OPIS

Nikt nigdy nie planował kuca w Bernaux, odgórnie wszyscy wiedzieli, że w stadninie jest miejsce tylko dla dużych koni o ogromnych rozmiarach, możliwościach i ego. No i ni stąd ni zowąd przyjechała Dublanica. Co prawda jako koń (a raczej kuc) prywatny, należący od dwóch sióstr, które przygotowywały ją do zawodów kl. L. Heidi zostając czasem po godzinach pomagała im, doradzała. Pewnego dnia rozmawiałyśmy o tym, że Dublanica jak na kuca ma nieprzeciętny ruch, w tym samym momencie w drzwiach stanęła Amelia oznajmiając że klacz jest na sprzedaż, bo obydwie już z niej wyrosły i teraz szukają dużego konia. Po namyśle, paru sprzeciwach itp, doszliśmy do porozumienia i zakupilismy Dublanicę do Bernaux.
Dublanica ma wspaniały charakter, jest opanowana i łagodna ale potrafi pokazać pazurki szczególne wtedy jak ktoś się jej narzuca. Ma określony czas kiedy można do niej podchodzić głaskać ją wszędzie, miziać i klepać gdzie się da, a już godzine potem wyciągając rękę można się nieźle przestraszyć, bo może złapać zębami. Potrafi zaznaczyć, że ma swoją przestrezń życiową. No i na pewno trzeba zaznaczyć, że pod niektórymi chodzi lepiej a pod innymi gorzej, tak jak jej się widzi. Trzeba mieć na nią patent, nie za mocno w pysku i nie za lekko, łydki przyłożone i odstawione jednocześnie- jednym słowem trzeba mieć się na baczności, ale po pewnym czasie to samo wchodzi w krew. Trudniejsza jest zdecydowanie na placu, potrzebuje konkretnych sygnałów, bo inaczej będzie je ignorować. Mimo wszystko jest przyjemna pod siodłem i reasumując jazda na niej należy do przyjemniejszych. Czasem trzeba ją pobudzić, bo nie należy do elektrycznych koni i potrafi się zanudzić, a wtedy to kaplica. Szybko się uczy, jest pojątna i inteligentna. W terenie to całkiem inny koń idzie chętnie do przodu, ale nie wyprzedza i się nie ściga. Wie, że jest najmniejsza z całego towarzystwa i zdarza się, że próbuje rywalizować z Goo Goo czy Spectrum, ale do Ferrero czy ogierów nie podskakuje. Ma wygodne chody w takim stopniu, że cały teren można jechać wysiadywanym.
Pochodzi z dwóch świetnych linii kucy tej rasy. Holenderskiej -du Bois i czeskiej. Po ojcu odziedziczyła wspaniałą maść, Carino to ogier o kucowatym charakterze, ale jednocześnie jest opanowany i łagodny. Startuje w dresażu kl. L-N. Matka to natomiast gniada Pavlanica, wyhodowana w Czechach po Modre Svetlo- również gniadym dość dużym (146 cm) ogierze i Puzenie- dużo mniejszej siwce.
Jak na razie Dublanica chodzi dresaż kl. L, ale w niedługim czasie oczekujemy, że pojawi się również na maneżach kl. P i N. Wiążemy z nią nadzieje, bo ma możliwości i duży talent, który pragniemy u niej dalej rozwijać.